tag:blogger.com,1999:blog-33056334696159755232024-02-21T03:36:46.603+01:00Reporterskim okiemCzytamy reportaże i literaturę faktuMarzena Mhttp://www.blogger.com/profile/04938747518223105981noreply@blogger.comBlogger273125tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-54267287980271560372015-01-20T19:57:00.001+01:002015-01-20T19:57:22.534+01:00Michał Olszewski "Najlepsze buty na świecie"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-nKF7Y77zHoSIBfEpxsLP6J7qK-7Q3rytkJVdyAaCc7TSEcC09W5UsEIGH8UXCohwPefzXAit_jlvt-t_nldPqPWqKCmX9sRG4JZC33tf9Ulwp8etJlzDBJ27mQ3Q7dF9zv_zC2iG3g/s1600/indeks.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-nKF7Y77zHoSIBfEpxsLP6J7qK-7Q3rytkJVdyAaCc7TSEcC09W5UsEIGH8UXCohwPefzXAit_jlvt-t_nldPqPWqKCmX9sRG4JZC33tf9Ulwp8etJlzDBJ27mQ3Q7dF9zv_zC2iG3g/s1600/indeks.jpg" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]--><br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span>„Najlepsze buty na
świecie" to autorski wybór reportaży publikowanych przez Michała
Olszewskiego na łamach „Tygodnika Powszechnego" i „Gazety Wyborczej"
w latach 2003 - 2014, nie wliczając tu tekstu tytułowego, który w książce
został wydany po raz pierwszy. <i>Celowo nie
uaktualniałem jednak żadnego z tekstów, uznając, że powinny one pozostać</i> <i>tym, czym były w momencie ich powstawania:
zapisem ludzkich dramatów oraz uporczywych zmagań z losem - </i>wyznaje
dziennikarz w „Postscriptum". </span></span></span></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span>Zbiór został
podzielony na kilka części. Otwiera go cykl o tematach tabu, które na
przestrzeni ostatnich lat zaczęto dostrzegać w kościele. Przeczytamy tu zatem o
wikarym, który fotografował nagie dzieci i lubił wsadzać łapska w majtki swym
podopiecznym i jeszcze o innym, lubiącym przemoc duchownym.<span> </span></span></span></span></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span>Później wcale nie jest
lżej.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: center;">
<a href="http://www.kacikzksiazkami.blogspot.com/2015/01/micha-olszewski-najlepsze-buty-na.html" target="_blank"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span>czytaj całość</span></span></span></a></div>
Maghttp://www.blogger.com/profile/06942364452465711248noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-42075230641351945722014-12-01T19:45:00.000+01:002014-12-01T19:45:42.730+01:00"Żywot wspinacza strachliwego" - Jacek Kamler<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0lY7EGNLwRIaKtJpGuOQanh6kWm-BTK0IP9F9q7CUqV0rhZQ-EitldcruP7rEW5fVkLwT9SVSNFX4_L-ooim-ceSMWTqXWUFqcfXL8Fmz-hjfQfRMOTPGpOZh2ihr3pSjOQOVpPT1QFEi/s1600/20140918_123410.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0lY7EGNLwRIaKtJpGuOQanh6kWm-BTK0IP9F9q7CUqV0rhZQ-EitldcruP7rEW5fVkLwT9SVSNFX4_L-ooim-ceSMWTqXWUFqcfXL8Fmz-hjfQfRMOTPGpOZh2ihr3pSjOQOVpPT1QFEi/s1600/20140918_123410.jpg" height="229" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Żywot wspinacza strachliwego<br />Jacek Kamler</span><br />
Wydawnictwo Annapurna, 2014<br />
428 stron<br />
<b>autobiografia, wspomnienia, podróże</b></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Mówi się, że każdy może napisać jedną dobrą książką. O swoim życiu. Ale trzeba jednocześnie mieć o czym opowiadać. <i>Żywot wspinacza strachliwego</i> nie jest książką tylko o górach, jak można by sądzić po okładce. Jest książką o losach człowieka. W latach młodości, w czasach trudnych i lepszych. Jest też książką o życiu w ojczyźnie i na obczyźnie. Autor wspomni o wielu podróżach, górskich wędrówkach, ale także o prawdach, które mogłyby być naszymi. Choć jest to wieloaspektowa książka o codzienności, czytelnikowi obca będzie nuda i szarość.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Urodzony w Warszawie w 1933 roku Jacek Kamler postanowił opowiedzieć swoją historię. Historię barwną i pełną przygód. W tej bardzo ciekawej autobiografii nie brak anegdotek w najmłodszych lat oraz opowieści wojennych, które wzbudzą w czytelniku strach. <i>O śmierci nikt z nami nie gadał. A żeby było ciepło i żebyśmy tę kaszę co dzień mieli, to była sprawa mamy, a nam dzieciom nic do tego. Moim problemem był brak ulubionych książek albo kolejki na szynach. Śmierć, ta prawdziwa, nie książkowa, była gdzieś daleko, może ktoś ją tam spotykał, ale przecież nie ja. Niemcy to był inny świat, z którym zetknąłem się tylko raz, gdy schwytano mnie w łapance.</i> [1]<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Dzięki kolejnym stronom tej pozycji niektórzy mogą sobie przypomnieć (a inni poznać) absurdy życia w czasach komuny. Jeżeli tym młodszym osobom, nie dane było poznać tych anegdot z ust najbliższych, <i>Żywot wspinacza strachliwego</i> okaże się bardzo interesującą propozycją, bo pełną opowieści jakby z innego, dalekiego świata. <i>Pod gaciami i koszulami odkryłem równo ułożone roczniki paryskiej </i>Kultury<i>. Dynamit istny w tamtych czasach! Prokuratura murowana!</i> [2]<br />
<br />
Największą pasją Jacka Kamlera są góry. W książce – do pewnego czasu - aż roi się od tatrzańskich opowieści. Doświadczeń mężczyzny, ale także opowieści o cenionych przez niego ludziach, których życie wyznacza wędrówka po górach. W tamtych czasach autor książki dużo się wspinał. Pragnął zdobywać kolejne szczyty. Coś jednak nakazało mu przerwać to zachłanne pokonywanie górskich szlaków. Intuicja? Kolejne zdarzenia, które obserwował? Strach? <i>Czułem, że przekroczyłem swoje górskie maksimum i teraz już tylko będę się cofał.</i> [3]<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2014/11/troche-strachu-troche-smiechu-zywot.html" target="_blank">czytaj całość</a></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-59815869219161315182014-11-25T18:19:00.001+01:002014-11-25T18:19:47.553+01:00Aleksander Kaczorowski "Havel. Zemsta bezsilnych"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZZF9tHMc5zcO_e-ouwm78kHiJrdFbAC9TyFPbHIHGLpWoTwr1i2QFZR4URw8Z029PE6CsvfSpZwQuVTShdJz_yIvg9ETIpjh_GtwdyOF875qOIpCEeVULvPHa5ZMnT0TGag4ESO0nw/s1600/Havel.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZZF9tHMc5zcO_e-ouwm78kHiJrdFbAC9TyFPbHIHGLpWoTwr1i2QFZR4URw8Z029PE6CsvfSpZwQuVTShdJz_yIvg9ETIpjh_GtwdyOF875qOIpCEeVULvPHa5ZMnT0TGag4ESO0nw/s1600/Havel.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span>Václav Havel,
pisarz, intelektualista, filozof, dysydent, polityk. Postać niewątpliwie
wybitna. W mojej wyobraźni funkcjonował jako ktoś zbliżony charyzmą (bo nie
intelektem przecież) do Lecha Wałęsy. Poza tym miałam go za człowieka niezwykle
kulturalnego, mocno stąpającego po ziemi i przede wszystkim kochającego swój
kraj i rodaków. Po przeczytaniu „Havla. Zemsty bezsilnych" moje
wyobrażenia nieco się odmieniły. Otrzymałam bowiem od Kaczorowskiego portret
wielowymiarowy, ukazujący pierwszego prezydenta Republiki Czeskiej z kilku
nieznanych mi perspektyw.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span>Kaczorowski wychodzi
od korzeni, wskazuje na burżuazyjne pochodzenie rodziny Havlów. Badacz cofa się
trzy pokolenia wstecz, prezentując losy dziadka, który był <i>człowiekiem dziewięciorga rzemiosł</i> (był m.in. ministrem,
dziennikarzem, działaczem podziemnej organizacji związanej z Masarykiem), ojca
będącego wpływowym budowlańcem, który dorobił się fortuny, opowiada o
stryju-magnacie zarządzającym wielką wytwórnią filmową, obracającym się w
artystycznym środowisku. Młody Vašek już od dziecka miał zatem styczność z polityką
i artystyczną bohemą. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span>Siedem razy
próbował dostać się na studia, ale ze względu na pochodzenie nie został
przyjęty. Uniwersytet zastąpiły mu knajpki, w których spotykał się z ówczesną
młodą czeską elitą intelektualną oraz dom rodzinny.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span><span> </span>Kaczorowski umiejętnie wyłapuje kulminacyjne
punkty w życiu Havla, śledzi jego intelektualną ewolucję, opisuje działalność w
Teatrze na Balustradzie, przytacza słynny spór między Havlem, a Kunderą,
analizuje najważniejsze w <span> </span>twórczości
Vaška publikacje i dramaty (m.in. eseje „List do Husáka", „Czeski
los?", „Siła bezsilnych", dramaty „Garden party",
„Audiencja", „Wernisaż" „Protest", „Opera żebracza"). Przy
okazji otrzymujemy niezwykle pasjonujący panoramiczny obraz czechosłowackiego
środowiska artystycznego z okresu komunizmu. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span><a href="http://kacikzksiazkami.blogspot.com/2014/11/aleksander-kaczorowski-havel-zemsta.html" target="_blank">Czytaj dalej. </a></span></span></span></div>
Maghttp://www.blogger.com/profile/06942364452465711248noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-28028005338513893862014-11-07T15:23:00.001+01:002014-11-07T15:23:49.780+01:00Nadciąga noc. Irakijczycy w cieniu amerykańskiej wojny - Anthony Shadid <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX15j8EkkAXnmf9VTdS2q1S_0pQTORTykfSdZJDgpl6gOs1rZlWnzt6hiEkpmbM-VtlMuXNDwAiCzmbRg0y1TRIupMg1SOkqtmEE4GR5ozqTNOyI-0etnXeBy3Gp74zQ44aY2vweuRD-4/s1600/nadciaga.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX15j8EkkAXnmf9VTdS2q1S_0pQTORTykfSdZJDgpl6gOs1rZlWnzt6hiEkpmbM-VtlMuXNDwAiCzmbRg0y1TRIupMg1SOkqtmEE4GR5ozqTNOyI-0etnXeBy3Gp74zQ44aY2vweuRD-4/s1600/nadciaga.jpg" height="320" width="320" /></a></div>
Siedziałam w przychodni czekając
na swoją kolej. Skończyłam już książkę, która miałam ze sobą i przestawiłam się
na radio - Trójkę, oczywiście. Traf chciał, że akurat Michał Nogaś, prowadzący
audycje o książkach. Kto jak kto, ale redaktor Nogaś zawsze mnie na jakąś książkę
nakusi i muszę ja potem kupić/mieć/przeczytać. Oczywiście od razu zapisałam
autora i tytuł, a także skrótowo, o czym książka opowiada. Przy okazji wizyty w
zaprzyjaźnionej księgarni stałam się posiadaczką własnego egzemplarza książki <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Nadciąga
noc. Irakijczycy w cieniu amerykańskiej wojny</i></b> Anthony’ego
Shadida. Urodzony
w Stanach Zjednoczonych Shadid miał libańskie korzenie, ale dorastał w
stricte
amerykańskiej rodzinie; języka arabskiego nauczył się o wiele później i
do
celów związanych z pracą. Ten wieloletni korespondent New York Timesa na
Bliskim Wschodzie był świadkiem wkroczenia sił amerykańskich do Bagdadu
w 2003
roku. Obserwował jak zmienia się świat Irakijczyków, ich życie i
sytuacja
polityczna. Paradoksalnie zmarł nie w wyniku ran postrzałowych, a…
ostrego
ataku astmy połączonego z alergią na końską sierść. Dla przypomnienia
dodam, że
w Iraku w 2004 roku zginął w wyniku ostrzału polski korespondent
wojenny,
Waldemar Milewicz (dżihadyści zignorowali napis PRESS na samochodzie).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Bagdad
liczy sobie ponad półtora tysiąca lat.
Miasto to naznaczone jest krwawą historią licznych podbojów, ale i
uważane za
jedno z najpiękniejszych i najlepiej rozwiniętych. Niestety, XX-ty wiek
przyniósł Irakijczykom dalsze rozczarowania – Shadid przytacza
analogiczny do
tego z 2003 roku przykład „wyzwolenia” Iraku: w roku 1917 Anglicy
wyzwalają Irak spod
tureckiej niewoli, co prowadzi do krwawo stłumionego powstania w 1920
roku. Po wyniszczającej wojnie z Iranem i napaści na Kuwejt, która
pociągnęła za sobą operację Pustynna Burza, Irak na dziesięć lat został
odcięty od świata i zdany na łaskę kacyków podległych dyktatorowi z
powodu sankcji wprowadzonych przez USA. W jednym z wywiadów Madeleine
Albright zapytana przez dziennikarkę: <i>Słyszeliśmy, że pół miliona dzieci zginęło. Wydaje mi się, że to jest
więcej niż zginęło w Hiroszimie. Jak pani myśli, czy ta cena jest warta
tego? </i>bezdusznie stwierdziła:<i> </i><i>Myślę, że to jest bardzo trudny wybór, ale cena – myślimy że jest to tego warte. </i>Irakijczycy nigdy jej tego nie zapomną<i>. <a href="http://setna-strona.blogspot.com/2014/11/nadciaga-noc-irakijczycy-w-cieniu.html"><span style="color: #660000;"><b>Czytaj dalej...</b></span></a></i></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-53387568108781735432014-11-02T15:00:00.000+01:002014-11-02T15:00:03.803+01:00"Mój dżihad" Aukai Collins<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitXP4_VBmANShr14p-YoGVBWILmgX6rzxxoErjpDenJFYJqQNeIfuWbsysfIwEOWQRH2v17cZFUzqyBU16yt60MA-PGeZ0Y5bx5FA-KpbkM6Uzt0IuQqH77X6l-3cI0o5bgEnZroFSSQq7/s1600/20141023_105303.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitXP4_VBmANShr14p-YoGVBWILmgX6rzxxoErjpDenJFYJqQNeIfuWbsysfIwEOWQRH2v17cZFUzqyBU16yt60MA-PGeZ0Y5bx5FA-KpbkM6Uzt0IuQqH77X6l-3cI0o5bgEnZroFSSQq7/s1600/20141023_105303.jpg" height="187" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Mój dżihad<br />Aukai Collins</span><br />
Wydawnictwo Ender. Sławomir Brudny<br />
336 stron<br />
<b>literatura faktu, publicystyka</b></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<b>Napisać dobrą książkę nie jest łatwo. A jeszcze trudniej jest napisać dobrą książkę o swoim życiu. Podstawą w niej powinien być ciekawy życiorys. Aukai Collins na nudę w swoim życiu na pewno narzekać nie może. Gdy dodać do tego reporterski styl, w jakim prowadzona jest cała opowieść, czytelnik ma przed sobą niebanalną, przepełnioną mocnymi fragmentami książkę, która stanowi ciekawe literackie doświadczenie.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Intryguje już sam tytuł książki. Dżihad w końcu nie kojarzy się zbyt dobrze. Wielokrotnie to pojęcie jest nadużywane bądź używane nie w takim kontekście, jak powinno. <i>Arabskie słowo </i>dżihad<i> oznacza zmaganie się z przeciwnościami. Na Zachodzie zostało błędnie utożsamione ze </i>świętą wojną<i>, ponieważ pojawia się w Świętym Koranie w kontekście wojny. (…) Czyn lub działanie staje się dżihadem, gdy spełnia podstawowe i określone w Koranie kryteria. Upraszczając, kiedy atakowana jest muzułmańska ziemia, a muzułmanie zabijani, pojawia się potrzeba dżihadu. W tym przypadku obowiązkiem każdego zdolnego do walki muzułmanina staje się przyjście z pomocą ofiarom. Ale nawet w takiej sytuacji dżihad rządzi się wieloma regułami. Nie można zabijać osób, które nie podejmują walki. Uprawy i drzewa nie mogą być niszczone, a trzoda zabijana. Nie wolno nawet atakować domów modlitwy innych wyznań, a muzułmanie nie mogą zmuszać nikogo do przejścia na islam. </i>[s. 34] Aukai Collins wspomina ponadto, jak mocno na przestrzeni lat zmieniło pojmowanie tego hasła.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<i>Mój dżihad</i> to spisane losy Amerykanina, który postanowił przejść na islam i walczyć u boku mudżahedinów. Przeszkadzała mu niesprawiedliwość świata i okrucieństwa bliźnich? Przypadkowe spotkanie wywarło na nim aż tak mocne wrażenie, by z rzutu zmienić całe swoje życie? Chwilowa fanaberia młodego chłopaka, który niekoniecznie wie, czego chce? Trudne doświadczenia młodości, które wyklarowały taką, a nie inną życiową ścieżkę? <i>Nie znalazłem żadnej informacji mówiącej o tym, że Czeczeni są muzułmanami albo że Rosjanie dopuszczają się okrucieństw (…), ani że wojna w tamtym miejscu jest elementem dżihadu. Jednakże brodaci rebelianci wyglądali jak mudżahedini, a dla mnie był to bardzo znajomy widok.</i> [s. 79-80] Z całej historii wyłania się rys człowieka <b>odważnego, choć szalonego</b>. Czasami ta osoba nas drażni, innym razem śmieszy. Momentami myśli się o nim jak o infantylnym młodym mężczyźnie, który miał nową zachciankę. Innym razem nie wierzy się w poziom jego odwagi, graniczącej z głupotą. Jednak to wszystko sprawia, że obok książki ciężko przejść obojętnie, nietrudno o moc dyskusji na jej temat.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
Chociaż <i>Mój dżihad</i> jest swego rodzaju autobiografią, nie brak tutaj fragmentów rodem z filmów akcji. Poszczególne elementy tej układanki odkrywają nie tylko bezsens wszystkich opisywanych okrucieństw, ale także niemoc wobec walki z terroryzmem. O Collinsie wiele można powiedzieć, ale na pewno szczerze i jednoznacznie podchodzi on do walki z niepotrzebną przemocą. W swojej książce odkrywa <b>działania FBI i CIA przeciwko terrorystom, ukazując jednocześnie, jak bardzo Amerykanie nie potrafią sobie z nimi radzić</b>, wyrzucając w błoto całą masę pieniędzy, tworząc wysoki poziom biurokracji, nikomu tym samym tak naprawdę nie pomagając.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2014/10/autobiografia-sensajcja-i-reportaz-w.html" target="_blank">czytaj dalej</a></b></div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-47062970816650940502014-10-19T20:38:00.001+02:002014-10-19T20:38:43.949+02:00"Wyspa na prerii" Wojciech Cejrowski <div style="text-align: center;">
<i>"Rzecz dzieje się współcześnie w Arizonie, tuż przy granicy z
Meksykiem. Dziki zachód dawno przestał być dziki, ale mieszkańcy prerii
wciąż o tym zapominają. Preria jest trochę dzika, trochę niepiśmienna.
Nie jest zacofana! Po prostu poszła w inną stronę niż nasz cywilizacja.
Posłuchajcie..."*</i></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbuCJsAOjTbzg5vI0Turrrd_4DCJGEx_FccrXN7f_OALZduFwhuaqGP8fY4SAqgNr628E28-soGkT8dvJQpb-P5nvvhpDyNtYmeGDRX4VUp8jjWLXYOHnMrnLIZtdLHDYxyQHyxbz2ng6y/s1600/wojtek.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbuCJsAOjTbzg5vI0Turrrd_4DCJGEx_FccrXN7f_OALZduFwhuaqGP8fY4SAqgNr628E28-soGkT8dvJQpb-P5nvvhpDyNtYmeGDRX4VUp8jjWLXYOHnMrnLIZtdLHDYxyQHyxbz2ng6y/s1600/wojtek.jpg" height="184" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: xx-small;">zdjęcie pochodzi ze strony <a href="http://warto-nie-warto.pl/">warto-nie-warto.pl</a></span></div>
<br />
<br />
Jako student autor imał się różnych zajęć i to w różnych zakątkach
świata. Na dłuższą chwilę osiadł w Arizonie, jako pomocnik na rancho,
aby przyjrzeć się z bliska życiu prawdziwych kowbojów. Zakochał się w
tym miejscu, a ono mu się odwdzięczyło. W wyniku splotu pewnych
wydarzeń, Wojciech Cejrowski został pełnoprawnym właścicielem małego
rancha, które co prawda po pewnym czasie porzucił, ale do którego po
dwudziestu latach powrócił, na nowo zaczynając swoją przygodę z prerią.<br />
<br />
"Wyspa na prerii" jest książką całkowicie inną niż "Rio Anaconda" czy
"Gringo wśród dzikich plemion" i nie mam tu na myśli tylko tej
najbardziej oczywistej różnicy, że nie traktuje o Indianach. Jest to
książka inna, bo jej akcja jest niespieszna, a autor nie odkrywa co rusz
nowych zakątków, ale skupia się na zwykłym, codziennym życiu w małym
domku na prerii, opisując przy tym cały swój proces adaptacyjny.
Poskramianie natury, wgryzanie się w lokalne zwyczaje, zaskarbianie
sobie sympatii okolicznych mieszkańców, to tylka kilka przykładów z
tego o czym traktuje ta książka. Dla jednych będzie to ciekawą odmianą,
dla innych, zwłaszcza tych którzy szukają wielkich przygód, ogromnym
rozczarowaniem. Ja należę do grupy pierwszej.<br />
<br />
Obraz arizońskiej prerii, jaki wyłania się z opowieści autora jest
zaskakujący. Ludzie z jednej strony przedstawieni są jako stado, grupa,
która żyje w pełnej symbiozie, z drugiej jednak strony każdy jest tu
indywidualistą i dziwakiem. Wszyscy - zarówno biurokraci, jak i
listonosz czy sprzedawca w sklepie - uważają, że prawo jest dla nich,
ale jeśli państwo wymaga czegoś od nich, to nagminnie te przepisy łamią i
nic sobie z tego prawa nie robią, bo przecież kto ma broń, ten ma
rację. Początkowo mamy wrażenie, że ludzie są tu tak prości, że aż nieco
zacofani, ale jednak większość z nich doskonale radzi sobie w
interesach wszelkiego typu i na biedę nie narzeka. Kraina
sprzeczności...<br />
<br />
Wojciech Cejrowski przygląda się temu wszystkiemu z szeroko otwartymi
oczyma i w typowy dla siebie sposób komentuje. Lubię ten styl, pełen
humoru i ironii, choć wydaje mi się, że autor tak się tą innościa
zachwyca, że aż zachłystuje i w pewnych momentach zupełnie traci
obiektywizm. Niemniej, jak zawsze, pisze ciekawie i spawia, że czujemy
się jakbyśmy byli na tej wyprawie razem z nim, co jest niewątpliwie
wielkim plusem tej książki.<br />
<br />
Na minus są moim zdaniem zdjęcia. Nie mylić z oprawą książki, która jest
piękna! Kredowy papier, lekko postarzane strony, mapki i klimatyczne
rysunki sprawiają, że książka jest prawdziwą czytelniczą ucztą, jednak
fotografie są często bez większej treści i nie są adekwatne do danego
działu. Być może się czepiam, ale uważam, że w książce podróżniczej
zdjęcia powinny zapierać dech w piersiach, albo przynajmniej zaskakiwać,
a tu nastąpiło lekkie rozczarowanie.<br />
<br />
Generalnie książka bardzo mi się podobała. Były rozdziały bardziej
ciekawe, były i takie pisane trochę na siłę, ale uważam, że całość jest
bardzo sympatyczna. Jeśli ktoś, tak ja, nie spodziewa się fajerwerków,
ale ciekawych i zabawnych anegdot, to z pewnością się nie zawiedzie,
natomiast jeśli jest rządny mocniejszych wrażeń, to powinien sięgnąć po
wcześniejsze książki autora. Jest w czym wybierać :).<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;">* "Wyspa na prerii", W. Cejrowski, wydawnictwo Zyski i S-ka 2014, str. 7 </span> Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-49778437714671615142014-08-08T18:00:00.000+02:002014-11-02T15:00:41.228+01:00"Buenos Aires" Marta Handzlik<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT3NzreZHmDInfyvuRm1_H8rBasFGpUhq6TjObnkDoEwAXfZbOXXcj59Ux3ZYnhgvmEV9dCq4s2hJmKT8KUfwnTHctNzBdBPcLb-t3U6QlXmSy4pT7HNs8NLbkzN8UxbsT6eHE9gn7cBU3/s1600/20140807_185720.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT3NzreZHmDInfyvuRm1_H8rBasFGpUhq6TjObnkDoEwAXfZbOXXcj59Ux3ZYnhgvmEV9dCq4s2hJmKT8KUfwnTHctNzBdBPcLb-t3U6QlXmSy4pT7HNs8NLbkzN8UxbsT6eHE9gn7cBU3/s1600/20140807_185720.jpg" height="320" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Buenos Aires<br />Marta Handzlik</span><br />
Warszawska Firma Wydawnicza<br />
164 strony<br />
<b>literatura podróżnicza / wspomnienia</b></td></tr>
</tbody></table>
<b>Nie kategoryzujcie <i>Buenos Aires</i> jako literatury podróżniczej. Oczekujcie od książki czegoś więcej niż tylko biograficznych wspomnień z życia Evity. Nie myślcie, że jest to zaledwie notatnik z odbytej podróży. Wtedy czytanie tej pozycji okaże się wyśmienitą literacką zabawą. Znajdziecie tutaj wszystkiego po trochu. I odkryjecie, że <i>Buenos Aires</i> to przede wszystkim książka... o spełnionym marzeniu.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: inherit;">Cała przygoda Marty Handzlik zaczyna się od pewnej fascynacji. Od <b>uwielbienia skierowanego do Evity.</b> Autorka nie raz da czytelnikowi do zrozumienia, że zamierza przemierzać drogi, którymi jej idolka kroczyła. I że na zawsze będzie należeć do Buenos Aires. Pobyt w tym mieście był dla niej <b>spełnieniem największego marzenia</b>, by chociaż w ten sposób przybliżyć się do Evity. Poszukuje jej śladów w całym mieście. I trzeba przyznać, że niesamowicie potrafi snuć opowieść o miejscach, które pokochała. Potrafi swoją fascynacją nieźle namieszać w głowie innych.</span><br />
<br />
A właściwie dlaczego Evita? <i>Choćby dlatego, że była kobietą, która w czasach, gdy kobieta mogła być tylko żoną albo kochanką, zapragnęła być przywódczynią narodu. Przyszła znikąd, ale pragnęła wszystkiego. (...) Pokazała, że w kraju zdominowanym przez mężczyzn kobieta może wiele. Miała siłę, upór i wiarę w to, że może wiele zdziałać.</i> [s. 28]<span style="font-family: inherit;"> <b>Wokół niej kręci się cała argentyńska opowieść.</b> Każda droga, którą Marta Handzlik kroczy jest pretekstem do opowiedzenia czegoś o niej. Każda rozmowa zostaje z premedytacją nakierowana na poznanie nowych faktów z jej życia. Każda spotkana osoba pozwala odkryć nowe ciekawostki.</span><br />
<br />
<i>Buenos Aires</i> jest <span style="font-family: inherit;">świetnym <b>obrazem współczesnej Argentyny</b>. Bowiem pomiędzy poszukiwaniami ducha Evity, autorka książki próbuje nam przedstawić dokładny obraz tego rejonu świata. Dlatego pozycja ta jest także swego rodzaju przewodnikiem. Poznamy trochę zwyczajów, zapragniemy skosztować specjałów kulinarnych i wiele więcej. Marta Handzlik zwróci nam uwagę na parę istotnych faktów, które mogą się przydać w naszej przyszłej przygodzie z tym krajem i miastem.</span><br />
<br />
Styl <i>Buenos Aires</i> najbardziej zbliżony jest do <b><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">luźno pisanego dziennika</span></b> z przeżyć w obcym kraju. Można odnieść wrażenie, że duża część książki pisana była <i>na gorąco</i>. Autorka czasami się powtarza. Ale jednak całość można pochłonąć bardzo szybko. Czyta się ją bardzo dobrze, z zapartym tchem. Szybko przewraca się kolejne strony, by z każdą kolejną poznać nowe fakty.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2014/08/evita-jako-motyw-przewodni-i-motywacja.html" target="_blank">czytaj dalej</a></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-83031696196235245762014-08-07T23:41:00.001+02:002014-08-07T23:47:16.732+02:00"Swoją drogą" Tomek Michniewicz<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo_wY3H1B_46XyRmR98JnJET-y8gtBzqILhRd2NnU6ETTeBlsluRgOUKI9VjSxb7dG5O9xCeFR9ZaiGzW1PSpfoD0ybNlN-qmJFa-PfPKnfCgCCJF0ouZ3fSQPj_cQ5MQT6JCUUe2uGng/s1600/swoja-droga-b-iext24953354.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo_wY3H1B_46XyRmR98JnJET-y8gtBzqILhRd2NnU6ETTeBlsluRgOUKI9VjSxb7dG5O9xCeFR9ZaiGzW1PSpfoD0ybNlN-qmJFa-PfPKnfCgCCJF0ouZ3fSQPj_cQ5MQT6JCUUe2uGng/s1600/swoja-droga-b-iext24953354.jpg" height="200" width="143" /></a></div>
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: inherit;">"Zabiorę Cię w dowolne miejsce na świecie. </span></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: inherit;">Pod jednym warunkiem - decyzję, dokąd chcesz lecieć i po co, musisz podjąć już, w tej chwili."*</span></i></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Słowa te usłyszały od autora 3 osoby: <b>Marcin</b>, dawny kolega, kiedyś żądny przygód, dziś nudny księgowy, <b>Marianna</b>, piękna żona autora, która nie wyobraża sobie urlopu innego niż plaża i all inclusive oraz <b>Andrzej</b>, ojciec Tomka, który jest nieco despotycznym miłośnikiem bluesa. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Spodziewać by się można było, że z wielkim entuzjazmem </span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">wyruszyli </span></span>w drogę swego życia, po czym wrócili pełni wrażeń i uroczych zdjęć i żyli długo i szczęśliwie, jednak prawda jest nieco inna. </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Dla
każdej z tych osób podjęcie decyzji o wyjeździe wiązało się z wielkim
wyzwaniem i zmierzeniem się z własnymi demonami. W przypadku Marcina
było to zburzenie ładu panującego w jego życiu od lat i porzucenie biura
na rzecz amazońskiej dżungli, Marianna - kobieta niezależna i znająca
własną wartość - podjęła próbę zrozumienia roli kobiet w świecie islamu
na przykładzie Arabii Saudyjskiej, natomiast Andrzej, marzący całe
życie o zagraniu na swojej gitarze w prawdziwej bluesowej spelunce
przekonał się po wyprawie do Stanów, że <i>nie wszystko złoto, co się świeci</i>.
Nie można też zapomnieć o autorze, który zabierając swoich bliskich w
te wszystkie podróże został skonfrontowany z nieco inną stroną ich
osobowości, przez co i ich wzajemne stosunki siłą rzeczy uległy pewnej
zmianie.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Kolejnym
ważnym, o ile nie najważniejszym aspektem tej książki jest to, że
dzięki niej uświadamiamy sobie jak bardzo ograniczeni jesteśmy we
własnych osądach. Wychowani po europejsku wszystko mierzymy swoją miarą i
ślepo wierzymy w to, że tak jest najlepiej. I nawet nie trzeba jechać
do USA, Arabii Saudyjskiej czy w amazońską dżunglę, aby się o tym
przekonać.</span></span><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: small;"><i>"Przyjechaliśmy
tu, przywożąć swoje przyzwyczajenia, nieświadomie oczekujemy znanych
nam dobrze schematów. Gdy świat działa na innych zasadach, frustrujemy
się, męczymy. Wystarczyło się dostroić, zaakceptować ten inny porządek.
Okazało się, że jest logiczny i poukładany, tylko inaczej. Ale nie jest
głupi, bezsensowny. Jest inny."**</i></span></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">W
pełni zgadzam się z autorem, że karmieni medialną papką nie zadajemy
sobie zbyt wiele trudu, aby choć część informacji zweryfikować, przez co
ilość naszych lęków i uprzedzeń ciągle wzrasta, niszcząć tym samym chęć
poznawania świata.</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Książkę z czystym sumieniem polecam i
uważam, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Jest to nie tylko
ciekawy reportaż, ale również wspaniała lekcja tolerancji i to zarówno
tej w stosunku do najbliższych nam ludzi, jak i odległych i obcych
kultur.</span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"> "Swoj drogą", Michniewicz Tomek, wyd. OTWARTE, Kraków 2014, str. 45</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: xx-small;">** tamże, str. 206</span></span></span> </span></span> </span></span>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-64957647464115189622014-08-07T12:52:00.001+02:002014-08-07T12:52:13.511+02:00Biała gorączka - Jacek Hugo-Bader <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.lubimyczytac.pl/upload/books/50000/50694/155x220.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.lubimyczytac.pl/upload/books/50000/50694/155x220.jpg" height="220" width="155" /></a></div>
<div align="justify">
We wstępie do <i>Białej gorączki</i> Hugo-Badera Mariusz Szczygieł napisał, że autor "opisuje imperium z perspektywy wałęsającego się psa". Właściwie na tym opis książki można skończyć, bo w jednym zdaniu Szczygieł wspaniale zawarł kwintesencję reportaży Hugo-Badera. <br />
<i>Biała gorączka</i> należy do książek, które przeczytać należny, o których się dyskutuje. <br />
Reportaże powstały podczas wyprawy autora na niedostępne syberyjskie stepy, w czasie podróżny do Ukrainy, czy do biednej, jak mysz kościelna Mołdawii. Hugo-Bader UAZem-469, nazywanym sowieckim jeepem przemierza najdziksze tereny Rosji, na drogach której ludzie "giną jak muchy. W 2007 roku życie straciło ponad 30 tysięcy osób, tyle co w całej Unii Europejskiej". Świat, który opisuje nam autor jest brudny, zły i brzydki; pełen narkomanów (4 miliony), samobójców, pijaków (kolejne 4 miliony obywateli) i wyrzutków. Wypadek w kopalni, w którym zginęło stu górników, to tylko statystyka. <br />
Ale zdarzają się kurioza - Hugo-Bader rozmawia z "wykładowcą" na byłym Uniwersytecie Kultury Hipizmu, który oferował zajęcia z teatru, literatury, historii sztuki, ale i estetyki biedy i filozofii hipizmu z elementami psychologii.<br />
Tak, jak napisałam wcześniej - ta książka to lektura obowiązkowa. Mnie ten ogrom biedy i zdziczenia znużył mniej więcej w połowie, ale książkę doczytałam z wypiekami na twarzy.<br />
Mam tylko szczerą nadzieję, że nie cała Rosja jest taka, jaką opisuje Hugo-Bader.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Więcej na blogu: <a href="http://setna-strona.blogspot.com/">http://setna-strona.blogspot.com/</a> </b></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-90086090261484045162014-08-04T13:29:00.000+02:002014-08-04T13:29:12.229+02:00Láska nebeská - Mariusz Szczygieł <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.lubimyczytac.pl//upload/books/129000/129826/155x220.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.lubimyczytac.pl//upload/books/129000/129826/155x220.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
W maju miałam okazję uczestniczyć w <a href="http://sprawydomowe.blogspot.com/2013/05/spotkanie-autorskie-z-mariuszem.html" target="_blank">spotkaniu autorskim z Mariuszem Szczygłem</a>. Bardzo to było udane spotkanie, które nie tylko przybliżyło czytelnikom pisarstwo Szczygła, ale i zbliżyło dwa narody, bo gościło u nas wielu Czechów. Również w tym roku przeczytałam doskonałe reportaże zawarte w tomie <b>Gottland</b>, które bardzo pozytywnie wspominam (<a href="http://sprawydomowe.blogspot.com/2012/07/gottland-mariusz-szczygie.html" target="_blank">recenzja tu</a>). Kiedy tylko miałam możliwość sięgnięcia "po więcej Szczygła", zrobiłam to bez wahania. <b>Láska nebeská</b> jest zbiorem felietonów, znacznie lżejszych niż wspomniany <b>Gottland</b>. O ile w tym ostatnim mieliśmy masę historii dość ciężkich gatunkowo, to <b>Láska nebeská</b> (po polsku można to przetłumaczyć jako "niebiańska miłość", "miłość nie z tej ziemi") opowiada o radości życia, z ciepłym humorem ukazując literaturę, film i sztukę Czechów (oraz Czechosłowaków). Króciuteńkie felietoniki okraszone są czarno-białymi zdjęciami z pogranicza reportażu i fotografii streetartowej. Próbując uchwycić czeską mentalność, Szczygieł, szuka różnic i podobieństw między naszymi narodami, ale odniosłam wrażenie, że Czesi to bardziej stan umysłu niż naród - i właśnie o tym jest ta książka. O największych czeskim filozofie - Szwejku; o nieistniejącym geniuszu, który z miażdżącą przewagą głosów zwyciężył w plebiscycie na Największego Czecha, o abstrakcyjno-kafkowskim pogrzebie Havla. Część felietonów ukazała się jako przedmowa do książkowej serii "Literatura czeska", wśród których znalazły się między innymi "Przygody dobrego wojaka Szwejka" Jaroslava Haška, "Święto przebiśniegu" Bohumila Hrabala, "Czarny Piotruś" Jaroslava Papouška, "Krakatit" Karela Eapka, "Opera żebracza" Václava Havla, czy polecana wszystkim przez Szczygła "Śmierć pięknych saren" Oty Pavela.<br />
<b><i>Więcej na <a href="http://setna-strona.blogspot.com/">http://setna-strona.blogspot.com/</a> </i></b></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-55523852199313134942014-08-02T11:32:00.000+02:002014-08-02T11:32:35.742+02:00Henryka Sytnera Wakacje na dwóch kółkach<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnR1N31xg1cYyY8MW_ceEgq8dSO6VKU0R2DIdRFQ05AtX76s7mGBPS4wFytlo9qfh73W1RvsF8-nugGEHVF3_QSL7Bw6uDSYN8MHHgX70dRu-UTRzIblAkaDWFy5YS7EgtWVrYsVRpcE7w/s1600/20140727_134550.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnR1N31xg1cYyY8MW_ceEgq8dSO6VKU0R2DIdRFQ05AtX76s7mGBPS4wFytlo9qfh73W1RvsF8-nugGEHVF3_QSL7Bw6uDSYN8MHHgX70dRu-UTRzIblAkaDWFy5YS7EgtWVrYsVRpcE7w/s1600/20140727_134550.jpg" height="320" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><i>Henryka Sytnera Wakacje na dwóch kółkach</i><br />Robert Maciąg, Henryk Sytner</span><br />
Wydawnictwo Bezdroża / Helion<br />
256 stron<br />
<b>literatura podróżnicza, biografia</b></td></tr>
</tbody></table>
<b>Początkowo nie byłam w stanie zrozumieć idei przyświecającej powstaniu książki, a do niej samej zabierałam się jak pies do jeża. Z jednej strony jest to kwestia niewiedzy. Z innej – oczekiwań czy też ich braku. Podczas przewracania kartek szybko zmieniłam o tej pozycji zdanie. Sądzę nawet, że podobnych tytułów powinno powstawać więcej.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Niezwykle trudno w jednym słowie przedstawić, o czym dokładnie pisze autor książki <i>Henryka Sytnera Wakacje na dwóch kółkach</i>. Można pomyśleć, że tytuł mówi wszystko. Byłoby to jednak zbyt wielkim uogólnieniem. Z całą pewnością jest to <span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">przebieżka przez kolejne lata konkursu</span> – dziecka pana Henryka. Swoista <span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">kronika ukazująca niemal 45 lat.</span> Wiele w tym czasie się zmieniło: zarówno w sensie politycznym jak i w podejściu laureatów do wygranej. Ale za to zaparcie twórcy radiowego dorocznego <i>rajdu</i> powinno być drogowskazem dla wielu.<br />
<br />
Książka wydawnictwa Bezdroża <span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">nie zamyka się w jednym gatunku</span>. Czytelnik znajdzie w niej nutę biograficzną, elementy literatury podróżniczej, a także tzw. <i>pisanie o tworzeniu</i>, czyli fragmenty mówiące o tym, jak Robert Maciąg zabierał się do szukania <span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">informacji o kolejnych laureatach</span>. Ale jest to także – a może przede wszystkim – <span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">świetne porównanie dwóch różnych światów</span>. Może nie jest to publicystyka pierwszej klasy, ale jest za to napisana w sposób przystępny i przez to rewelacyjnie oddający ducha lat 80., 90., czy nam współczesnych. Autor porównuje i tym samym świetnie uświadamia, że pośród tak wielu zmian zachodzących w otoczeniu, niektóre sprawy mogą funkcjonować tak samo.<br />
<br />
<br />
Robert Maciąg na pewno jest znany fanom literatury podróżniczej. Zapalony fan dwóch kółek. Rowerem przejechał Kambodżę, Indie, Chiny i wiele więcej. Któż jak nie on mógłby postarać się przedstawić historię Trójkowego konkursu?<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
</div>
Henryk Sytner to dla odmiany zupełnie inna broszka. Współczesna młodzież ma prawo go nie znać. A tymczasem dla wielu stał się bohaterem: <span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">przeniósł niemal fantastyczny (wówczas) pomysł wyjazdu zagranicę do rzeczywistości.</span> Pokazał, że Polak potrafi. W ten sposób w roku 1970 wraz z nim wyjechała pierwsza grupa. Do <i>egzotycznego</i> NRD. <i>Młodzi ludzie pokonywali kolejne rowerowe kilometry pomimo przeszkód w postaci przepustek, pozwoleń, kontroli drogowych i godziny milicyjnej. Spanie </i>na dziko<i> w namiocie było wykroczeniem. Podróż do innego województwa bez przepustki byłą niemożliwa, chyba że ktoś wybrał leśną drogę, ale złapany bez przepustki popełniał kolejne wykroczenie. Nikomu nie było łatwo. Niektórzy bali się tak bardzo, że nie wychodzili z domu, jeżeli nie musieli. Co innego dzieciaki na wsi. Dla nich cała ta sytuacja z wojskiem i milicją była czymś, co oglądało się w telewizji. Przecież u nich nie stał czołg i nie pilnował porządku. To działo się w miastach.</i> [1]<br />
<br />
Nie był to konkurs z rodzaju tych banalnych. Nie wystarczyło wysłać SMSa. Trzeba było mocno się postarać. <i>Henryk szukał młodzieży z niewielkich miasteczek, bez doświadczenia i z wielkimi ambicjami. To właśnie dla nich był ten konkurs, a ludzie z PTTK byli przy nich zawodowcami.</i> [2] Mieli oni za zadanie przygotować kronikę z wyprawy rowerowej. Wygrywały te najlepsze. Niekoniecznie pod względem treści – czasami wystarczył bardzo dobry pomysł, pozwalający wyróżnić się w tłumie.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2014/07/o-tym-dlaczego-warto-siegac-po-pozycje.html" target="_blank">czytaj dalej</a></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-47847434255702810752014-07-30T20:58:00.000+02:002014-07-30T20:58:02.417+02:00"Polskie morderczynie" Katarzyna Bonda<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi81QZoZnLNJxDbAFxExxfuIxomMy1et_HW2QHf4-mbltmbWTFnkxYAcAOCgij1nzFOl88nn31Y4Baw5vXx1jJX_XQuBOW0_y7IqnXdSiikkImYoKQTZ4In9Hduwn283ThAUUU0_mbvEns/s1600/Polskie+morderczynie.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi81QZoZnLNJxDbAFxExxfuIxomMy1et_HW2QHf4-mbltmbWTFnkxYAcAOCgij1nzFOl88nn31Y4Baw5vXx1jJX_XQuBOW0_y7IqnXdSiikkImYoKQTZ4In9Hduwn283ThAUUU0_mbvEns/s1600/Polskie+morderczynie.jpg" height="200" width="140" /></a></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span>Na
"Polskie morderczynie" składa się 14 opowieści kobiet
odsiadujących najwyższe wyroki. Wszystkie historie mają charakter
dokumentalny i o wielu z nich było swego czasu bardzo głośno, jednak tym
razem mamy możliwość przyjrzeć im się z nieco innej strony, bo tutaj
najpierw swoją wersję wydarzeń opowiada morderczyni, a dopiero później
poznajemy fakty zapisane w aktach. </span></span></span>
<br />
<div dir="ltr">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span><br /></span></span></span></div>
<div dir="ltr">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span><br /></span></span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div dir="ltr">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span>Ze
zdjęć poprzedzających każdą historię zerkają na nas zwykłe kobiety - ta
się uśmiecha, tamta jest zamyślona, a jeszcze inna wstydliwie unika
spojrzenia w obiektyw. Wyglądają jak nasze koleżanki czy sąsiadki i
patrząc na nie myślisz: to niemożliwe, żeby dokonały one tych wszystkich
zbrodni! A jednak.... Więc zastanawiasz się kim
właściwi są kobiety, które zabijają? Jakimi pobudkami się kierują? Czy
po
zabójstwie nadal czują się godne nazywania ich płcią piękną? Co dzieje
się po wyroku z nimi i ich rodzinami? Czy aby kogoś zapić trzeba mieć
konkretne predyspozycje czy może ja też byłbym w stanie zabić w
określonej sytuacji? </span></span></span>
<span style="font-size: small;"></span></div>
<div dir="ltr">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
</div>
<div dir="ltr">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
</div>
<span style="font-size: small;">
<span style="font-family: inherit;"><span>Sama
autorka nie daje nam odpowiedzi na te pytania. To co ma do powiedzenia
przekazuje we wstępie, a później już ani nie analizuje, ani tym bardziej
nie moralizuje, tylko oddaje głos oskarżonym, a nam pozostawia prawo
indywidualnej oceny całości. Aby nie było żadnych
niejasności, przeprowadza jednak dodatkowo trzy wywiady</span><span> ze specjalistami, którzy na codzień analizują postępowania tych kobiet (patolog, seksuolog oraz dyrektorka zakładu
karnego), dzięki czemu możemy jeszcze skonfrontować nasze poglądy z opiniami fachowców. </span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span>Mocne wrażenia gwarantowane!</span></span></span>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-9048395638401648052014-07-19T21:24:00.002+02:002014-07-19T21:28:17.143+02:00Azja moimi oczyma<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5ULtmncoLzLg2_dvlrs4atvtky6ws1ro4-JP_o3j4sLM-jGwSNcNPog24S3t4dizD_yaD9foszznWyPtXBCE1k1XhtztnGKCqGxc5y5YQaxto6FKAn6vc1-kLX_EOmAK7iFhEBJ-uOlM/s1600/352x500.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5ULtmncoLzLg2_dvlrs4atvtky6ws1ro4-JP_o3j4sLM-jGwSNcNPog24S3t4dizD_yaD9foszznWyPtXBCE1k1XhtztnGKCqGxc5y5YQaxto6FKAn6vc1-kLX_EOmAK7iFhEBJ-uOlM/s1600/352x500.jpg" height="200" width="138" /></a></div>
<b><i>Azja moimi oczyma </i>pod paroma względami różni się od innych książek ze swojej kategorii. Jest trochę taka jak ADHD, o którym parokrotnie autorka nam wspomina. Czytelnik znajdzie tutaj wszystkiego po trochu. Jednak mimo wszystko tytuł ten pozostaje ciekawym kompendium po Azji. Bardzo ciekawym dla tych, którzy o obszarze tym niewiele jeszcze zdążyli przeczytać.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Natalia Brożko we wspomnieniach z podróży opisuje swoje ośmioletnie przygody z Azjatami. Najbardziej zadowolony będzie ten czytelnik, który poszukuje nieco informacji praktycznych, trochę motywacji i wielu opisów miejsc, które warto zobaczyć. Sama książka jest dość ciekawie i praktycznie podzielona. Dzięki takiej formie łatwo i szybko można znaleźć w niej to, co czytelnika najbardziej interesuje. Początki, obyczaje, kulinaria, poszczególne miejscowości i odwiedzane miejsca... Podział jak z przewodnika. Autorka postarała się także o przykładowe ceny, dające spore rozeznanie.<br />
<br />
Natalia Brożko wielokrotnie wspomina o swojej podróżniczej nadpobudliwości. Udziela się ona także w samym spisywaniu tych wojaży. Autorka gawędzi i opisuje. I czasami się powtarza. Trudno zapomnieć czegoś, co przeczytało się parę stron wcześniej. Dlatego słowa <i>dla przypomnienia taksówkarze motorów</i> i inne tego typu określenia uważam za mocno zbędne. Tym bardziej, że całość nie jest zbyt obszerna.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2014/07/prywatnie-i-dokadnie-ale-czasami.html" target="_blank">czytaj dalej</a></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-32721073005246830732014-04-29T11:31:00.001+02:002014-04-29T11:31:19.887+02:00"Ale o co chodzi, czyli w poszukiwaniu Graala, Elfów i Św. Mikołaja" Asia i Edi Pyrek<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><i> " (...)
zastanawiałem się, czy ja naprawdę wierzę w elfy? Bo wiem, że chciałbym,
ale czy wierzę? Przecież ich nie widziałem. Ale - zacząłem pytać sam
siebie (co prawdopodbnie jest jakimś
skomplikowanym objawem chorobowym) - czy widziałeś kiedyś bakterię? A
kwanta? Albo witaminę? Nie? Ale wiesz, że istnieją. To, że czegoś nie
widziałem, nie oznacza, że to nie istnieje...*</i></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGbRE2S6tlsFyFq-2vZqPiZxpn-lKT7m0zF5x4IssNoW-sQH76OIJApSdfuiapFLdM-zcEcJebHxTMi6m9Q4pdF1GNFGprJIFHGXjahbv1vxMHOsGlbd7taL0Ps3sgxmjiW5bbAvvXLStz/s1600/Ale-o-co-chodzi-Czyli-w-poszukiwaniu-Graala-Elfow-i-sw-Mikolaja_Asia-Pyrek-Edi-Pyrek,images_big,21,978-83-7596-100-3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGbRE2S6tlsFyFq-2vZqPiZxpn-lKT7m0zF5x4IssNoW-sQH76OIJApSdfuiapFLdM-zcEcJebHxTMi6m9Q4pdF1GNFGprJIFHGXjahbv1vxMHOsGlbd7taL0Ps3sgxmjiW5bbAvvXLStz/s1600/Ale-o-co-chodzi-Czyli-w-poszukiwaniu-Graala-Elfow-i-sw-Mikolaja_Asia-Pyrek-Edi-Pyrek,images_big,21,978-83-7596-100-3.jpg" height="200" width="153" /></a></div>
<span style="font-size: small;">Asia i Edi Pyrek mają wielki apetyt na życie. Widać to w ich
felietonach, wywiadach, a już najbardziej, w pisanych przez nich
książkach.</span> Ich entuzjazm jest zaraźliwy, jednak <span style="font-size: small;">chęć podzielenia się wrażeniami bywa nadmierna i wtedy zaczyna się chaos. </span>Tak było w przypadku tej książki.</div>
<br />
Na książkę składają się trzy rozdziały. <b><span style="font-size: large;">Portugalia</span>,</b> czyli poszukiwanie Świętego Graala, jest moim zdaniem najmocniejszą częścią tej książki<i>. </i>Wszystko
zaczyna się Lizbonie, skąd przez Fatimę trafiamy do Porto. Aby
dowiedzieć się czegoś więcej o mitycznym Graalu, podążamy wraz z
autorami śladem ostatniego Mistrza Zakonu Templariuszy, wysłuchujemy po
drodze wielu ciekawych (choć niejednokrotnie sprzecznych ze sobą) teorii
z Lożą Masońską na czele, a nawet zahaczamy o temat wierzeń Hitlera w
ezoterykę. Czy Święty Graal zostaje odnaleziony? W pewien sposób tak.
Wszystko zależy od tego, co kto rozumie pod pojęciem Świętego Graala. <span style="font-size: large;"><b>Irlandia </b></span>i
poszukiwaniu elfów nie robią już tak dobrego wrażenia. Co prawda
rozdział ten jest napisany na znacznie większym luzie i czyta się go
przyjemnie, jednak na dłuższą metę nic z niego nie zapada w pamięć. Ot,
byli tu i tam, myśleli, że elfy są takie, a ktoś im powiedział, że
jednak inne i to tyle. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<i>"Elfy
są piękne, przezroczyste, efemeryczne, delikatne i ładnie prezentują
się na książkowych ilustracjach (...) Nie są krasnalami - tymi
kurduplami z długimi brodami, które chodzą w czerwonych czapeczkach i
wyśpiewują "Hej ho, hej ho...". W porównaniu z elfami krasnale są
prymitywne i lekko nienormalne (...) Czy nikt się nie zastanowił nad
faktem, że krasnale często zamieszkiwały muchomory (Amanita muscaria),
czyli jedną z najbardziej halucynogennych i szamańsich roślin w tej
części Europy? A w elfach nie ma nic gwałtownego, groźnego albo
nieprzyjemnego (...) Jednym słowem - każdy zdrowo myślący człowiek
chciałby mieć w domu elfa - najlepiej samiczkę. I właśnie dlatego
postanowiliśmy pojechać do Irlandii - krainy św. Patryka, polskich
emigrantów, moherów, guinessa i elfów". </i><span style="font-size: x-small;">**</span></div>
<br />
Ostatni rozdział, traktujący o <span style="font-size: large;">Turcji </span>i
poszukiwaniu Świętego Mikołaja jest za to najciekawszy pod względem
zdjęć. Piękna fotorelacja m.in. ze Stambułu, Didymy czy Efezu wspaniale
obrazuje podróż autorów i sprawia, że książkę zamykamy z nutką żalu. <br />
<br />
Książka sama w sobie
nie jest zła, ale czytałam już znacznie ciekawsze reportaże. Być może
jeszcze kiedyś sięgnę po którąś z pozostałych książek państwa Pyrek, ale
"Ale o co chodzi..." nie oszołomiło mnie na tyle, żebym już teraz
rzuciła się na ich poszukiwanie.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_1VMTGqSkhmVE7927iDFXxBDfc6EMHrTs1rH6aoXTLIgSMiP6UJg1nA9LS1MpJA8WcTzxV1CXaZRLqdOQHh9W5z-2T8GD8mwhZtVczSM6N487mgUL598l215QHph44Dc8b-ZgalVlpHKA/s1600/imagebny.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">*"Ale o co chodzi, czyli w poszukiwaniu Graala, Elfów i Św. Mikołaja" Asia i Edi Pyrek, wyd. National Geographic, str.175</span><br />
<span style="font-size: x-small;">** str. 104</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-68970969222242678332014-03-10T15:49:00.001+01:002014-03-10T15:50:03.636+01:00Hajer jedzie do Soczi<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEg_NTSlQR4VmcCL0xTYFP0Qnevd_Szcxn1Z4UDhV2i-tO3fOjXpwA2dAt6K35dVjKlOzyjEmTY1RmXI5pOh0R7QKU8a88NQZO6K2JshGQH33uTKCAasgwoAqcrpscYYTyNe9d9zRHLO0/s1600/20140301_162459.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEg_NTSlQR4VmcCL0xTYFP0Qnevd_Szcxn1Z4UDhV2i-tO3fOjXpwA2dAt6K35dVjKlOzyjEmTY1RmXI5pOh0R7QKU8a88NQZO6K2JshGQH33uTKCAasgwoAqcrpscYYTyNe9d9zRHLO0/s1600/20140301_162459.jpg" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Hajer jedzie do Soczi</span><br />
<span style="font-size: small;">Mieczysław Bieniek</span><br />
Wydawnictwo Annapurna, 2014<br />
304 strony<br />
<b>literatura podróżnicza / publicystyka</b></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Sielskie obrazki i ciekawe miejsca. Historie zabawne, ale czasami także przerażające. Nieprawdopodobne przygody, której chciałoby się samemu przeżyć. Ale także chwila na wzruszenie. Mniej czy bardziej szczęśliwe spotkania pozwalają podróżnikowi zjeść kawior, wystąpić w telewizji, odpoczywać na plaży z niemieckimi Rosjanami czy nocować w monastyrze. Spać w dobrych miejscach, ale także w namiocie pomiędzy krzakami. Doświadczać złego, ale przede wszystkim dobrego ze strony Rosjan.</i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
***</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zaskakujące jest jak mało książek na temat Rosji do tej pory trafiło do moich rąk. Zapewne po części dlatego, że nigdy szczególnie na takie pozycje nie zwracałam uwagi. A tymczasem Mieczysław Bieniek w swojej najnowszej książce przedstawił ten region świata w sposób przezabawny i ogromnie ciekawy. Wzbudził moje zainteresowanie i chęć bardziej dogłębnego zapoznania się z nim.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pomyśleć, że nowa propozycja Annapurny to tylko dobry wstęp dla zapoznania się z Rosją byłoby sporym nadużyciem. Przedstawia się w niej nie tylko realizację szalonego i niekoniecznie bezpiecznego pomysłu przemierzenia Rosji na rowerze – z północy na południe. To ciekawe kompendium, w którym znajdzie się szeroki obraz rosyjskiego społeczeństwa i stylu życia tego narodu. Autor rozprawia się ze stereotypami (zarówno w myśleniu o Rosjanach, jak i o Polakach), ale także pokazuje ciekawe miejsca, które niekoniecznie zobaczymy w przewodnikach. Trzeba zaznaczyć, że jako były górnik zwraca baczną uwagę na przemysł i konsekwencje jego rozwoju. To jednak nie oznacza, że w tej publikacji nie znajdzie się miejsce dla błogich krajobrazów.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mieczysław Bieniek sam siebie opisuje jako człowieka upartego: <i>gdy ktoś mi zagra na nosie, to tym bardziej mam motywację, by się odegrać i walczyć do skutku</i> [1] Hajer wie swoje. Dla niego <i>wyzwanie to wyzwanie</i> [2] Dzięki temu nieraz trafia w miejsca, które okazują się niezwykle ciekawe, nieodwiedzane, nieodkryte. Ale także popada w tarapaty. Nieraz pomyślałam, że podróżnik ma niebywałe szczęście. Z wielu nieciekawych sytuacji udało mu się wyjść bez szwanku. Groźby z nożem w ręku, zaproszenie od bandytów, podróż ze złodziejem to tylko niektóre nieciekawe sytuacje, jakich w tej książce jest wiele. Także policja nie raz dała się Hajerowi we znaki.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hajer jedzie do Soczi to jednak nie tylko widokówki z Rosji. Mieczysław Bieniek przestawia nam obrazki z Polski czy Litwy, ale także mocno skupia się na Skandynawii, która dla mnie jeszcze pozostaje nieodkryta. Przejeżdżając przez kolejne ciekawe miejsca w tym regionie, autor wzbudził moje zaciekawienie. Narobił mi niezłego apetytu.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Książka to także – a może przede wszystkim – obraz Soczi na pół roku przed zimowymi Igrzyskami. Obraz nieładu i chaosu. Hajer niejednokrotnie odkrywa fuszerki, które jeszcze niedawno można było zobaczyć u nas. W jednym przypadku nawet mocno doświadcza jej na swojej skórze. Zastanawia się w jaki sposób to wszystko ma być gotowe na to ogromne wydarzenie sportowe. Obecnie już wiemy, jaki był tego wynik. Niemniej daje to spore wyobrażenie o Rosjanach.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2014/03/o-rosji-i-nie-tylko-na-wesoo-i-z.html" target="_blank">czytaj dalej</a></b></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-60522229192218872022014-03-09T19:48:00.001+01:002014-03-09T19:48:57.528+01:00Bractwo Bang Bang
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisN1-lJb6Y57kmyyefCU0QijBilwAthgrAcTZHnS8PNNUUc2q2p8bDJHvrdg6ZY2KF52ld5mAgGCAm8HPwlf3MqQafE3q_5IgvA3WC8wxTVKELkKJ6xLKt__2Z0wM5UBi9NPF1x8O9MiIH/s1600/Bractwo+Bang+Bang.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisN1-lJb6Y57kmyyefCU0QijBilwAthgrAcTZHnS8PNNUUc2q2p8bDJHvrdg6ZY2KF52ld5mAgGCAm8HPwlf3MqQafE3q_5IgvA3WC8wxTVKELkKJ6xLKt__2Z0wM5UBi9NPF1x8O9MiIH/s1600/Bractwo+Bang+Bang.jpg" height="200" width="136" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>Greg
Marinovich & João
Silva</b></span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>Wydawnictwo Sine Qua Non, Kraków
2012</b></span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>tłumaczenie: Wojciech
Jagielski</b></span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>okładka: Paweł
Szczepanik</b></span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>e-book</b></span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
</div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black; font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">Kim
są ludzie, którzy pchają się tam, skąd dobiegają strzały, tam,
skąd każdy normalny, niezaangażowany bezpośrednio człowiek
powinien jak najprędzej zwiewać, jeśli nie chce oberwać jakąś
zabłąkaną kulą? Fotoreporterów, którzy dla dobrego zdjęcia
nie wahali się podjąć każdego, nawet śmiertelnego ryzyka, w RPA
nazwano Bractwem Bang Bang. </span></span></span>
</div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black; font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">Oficjalnie
nie istniało, ale nieformalnie wszyscy je uznawali, tak jak
uznawali, że trzon Bractwa stanowią Ken Oosterbroek, Kevin Carter,
Greg Marinovich i João Silva. To o nich przede wszystkim opowiada
wspólna książka Silvy i Marinowicha. Niesamowici ludzie. O tym,
skąd się wzięli, co robili, dlaczego to robili i jaką cenę
przyszło im za to płacić autorzy książki opowiadają słowami
Marinowicha. Nie brak w niej scen obrazujących dylemat, co
pierwsze, co ważniejsze – zdjęcie czy udzielenie pomocy ofiarom.
Na ile fotoreporter jest uczestnikiem, a nie jedynie obserwatorem
wydarzeń, a na ile ma moralny obowiązek ingerować w dokumentow</span></span><span style="color: black; font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">aną
rzeczywistość.</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black; font-size: small;">Już
same tylko historie tych czterech i osnute na nich rozważania o
sensie i celu pracy fotoreporterów wojennych, ich roli na miejscu
tragicznych niejednokrotnie wydarzeń, ich moralnej odpowiedzialności
za wybory między robieniem zdjęć, a niesieniem pomocy
wystarczyłyby, abym uznała tę książkę za świetną. A przecież
to nie wszystko, co godnie w niej uwagi. </span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black; font-size: small;"> </span></span>
</div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black; font-size: small;">Ciąg
dalszy <a href="http://wycieczkiliterackie.blogspot.com/2014/03/bractwo-bang-bang.html">na moim blogu. Zapraszam.</a></span></span></div>
Ewahttp://www.blogger.com/profile/09937750755363741568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-5357703272016230102014-03-07T13:25:00.001+01:002014-03-07T13:25:51.347+01:00Argentyna. Kobieta na krańcu świata<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXEmZfyzN6NE-7MbMoeQQZ0oC-PtX8Eif7s4QBKei6WbDV07Y6zRKSuc1CmCLS-OcnpndebzT7AeaOxUtNM9S2WklKVVaie9BUJR6NH_ZxRM5T4maCcpwdyKmET4UwNUVwq_AepMqEqRsy/s1600/20140225_084127.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXEmZfyzN6NE-7MbMoeQQZ0oC-PtX8Eif7s4QBKei6WbDV07Y6zRKSuc1CmCLS-OcnpndebzT7AeaOxUtNM9S2WklKVVaie9BUJR6NH_ZxRM5T4maCcpwdyKmET4UwNUVwq_AepMqEqRsy/s1600/20140225_084127.jpg" height="150" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Książeczka <i>Argentyna </i>opisuje historię z pierwszej serii cyklu <i>Kobieta na krańcu świata</i>. Pokazuje życie codzienne kobiety-gaucha. Radość z wykonywania prac, które do niedawna były zarezerwowane dla mężczyzn oraz problemy związane z tym, jak tę młodą dziewczynę postrzega otoczenie. Blondynka o której mowa, stała się niejako towarem eksportowym, bo jej twarzą (i nie jej nazwiskiem) reklamuje się estancję, na której żyje i pracuje nawet na pokładzie samolotu. Martyna Wojciechowska wraz z ekipą swojego programu odwiedza bezkresne przestrzenie pampy, by dotrzeć do tej młodej osoby i poznać jej historię.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zaskakujące jak wiele może ulecieć z pamięci. Dlatego dla tych, którzy z tą historią mieli już do czynienia, publikacja jest świetną powtórką. Nie oznacza to jednak, że jest ona spisana na szybko, by podnieść dochody na tej samej historii. Z serii kieszonkowych książeczek wydanych pod szyldem National Geographic ten tytuł przypadł mi do gustu zdecydowanie bardziej niż seria innej znanej podróżniczki.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Argentyna </i>to przede wszystkim parę ciekawych faktów z życia na argentyńskiej estancji. Fragment życia jakie prowadzą ludzie tam mieszkający i opiekujący się terenem. Podróżniczka i dziennikarka wgłębia się w ten świat i stara się bardzo dokładnie pokazać ten sposób na codzienność. A przy okazji sama uczestniczy w kastrowaniu byków, by później spałaszować smakowitości (lub też niesmakowitości) regionalnych, znieczulając się przed ich spożyciem sporą dawką miejscowego wina.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Publikacja jest o tyle ciekawa, że na wstępie przedstawia się w niej ciekawe i istotne informacje o Argentynie. Dane praktyczne, ale także wylicza się w niej najważniejsze miejsca, które koniecznie trzeba zobaczyć będąc w tym regionie. Kto zna magazyn Traveler, wie o co chodzi. Po każdym artykule czytelnicy znajdą tam garść niezbędnych informacji.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2014/03/ciekawy-minireportaz-argentyna-kobieta.html" target="_blank">czytaj dalej</a></b></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-27022421467380905252014-02-20T16:23:00.000+01:002014-02-20T16:23:00.573+01:00Blondynka na Kubie<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqFh6Exhq4H0FFnoZNPjYjRyphkqQOGZjhm_JuNZD32FryeE9uYiDBemgEJQkY1jZn_dXD5g-EQMsMFeATblN73_RV3bYMYa4vf_JbCh79p3DiYMULhSiLN0zcnWorHOSdhmHQPj_gxrU/s1600/blondynka-na-kubie-b-iext3865494.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqFh6Exhq4H0FFnoZNPjYjRyphkqQOGZjhm_JuNZD32FryeE9uYiDBemgEJQkY1jZn_dXD5g-EQMsMFeATblN73_RV3bYMYa4vf_JbCh79p3DiYMULhSiLN0zcnWorHOSdhmHQPj_gxrU/s1600/blondynka-na-kubie-b-iext3865494.jpg" height="200" width="127" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Beata Pawlikowska<br />Blondynka na Kubie<br />G+J (Burda Książki), 2006<br />214 stron</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<b>Beata Pawlikowska ma już wyrobiony swój specyficzny styl. Może to nie każdemu odpowiadać. Mimo wszystko jednak potrafi opisywanymi regionami zainteresować. W jej książek można przeczytać wiele ciekawych informacji. I <i>Blondynka na Kubie</i> na pewno do tej kategorii się zalicza.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Czasami nachodzi mnie myśl, że podróżniczka i dziennikarka znalazła złoty środek na to, jak stale poszerzać swój twórczy asortyment i zarabiać na nim. Bo czymże są notatniki, kalendarze i inne dodatki, które teoretycznie nie są nam do szczęścia potrzebne. Swoją drogą na nazwisku Coelho zarabia się w podobny sposób. Ale robi się już mały off-topic.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Beata Pawlikowska słynie ze swoich mini książeczek na temat Meksyku, Indii czy Peru. Jeśli im się dokładnie przyjrzeć, nie zabierają zbyt wiele. Można je traktować jako powtórkę z wiedzy, którą w zasadzie już powinniśmy mieć. Nieco inaczej ma się sprawa z powyższym tytułem. <i>Blondynka na Kubie</i> bowiem objętościowo jest zdecydowanie większa. Z całą pewnością jest to książka, którą można zaklasyfikować jako literaturę podróżniczą. Proszę jednak nie oczekiwać zdjęć. Nie znajdziecie tutaj ani jednego. Tytuł ten jest bowiem swoistym pamiętnikiem z wyprawy na Kubę. Autorka wspomina swoje przeżycia i trudy podróży oraz przekazuje swoje przemyślenia (tak jak to ma miejsce w innych pozycjach). Próbuje jednocześnie poznać prawdę o Ernesto Che Guevarze: mordercą był, czy innowatorem i idealistą? Nakazywał zabijać i uczył jak być rewolucjonistą, czy może próbował wpoić ludziom swój tok myślenia, nowe rozwiązania polityczne.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Guevara jako młody chłopak postanowił wybrać się w podróż po swoim kontynencie, by być bliżej ludzi. Aby poznać ich problemy i zrozumieć, czego tak naprawdę im potrzeba. <i>(...) miał wtedy 26 lat. Jak każdy człowiek w jego wieku szukał w życiu potwierdzenia idealistycznych marzeń o dobrym świecie i sprawiedliwych ludziach. </i>[1] Jeśli jeszcze nie widzieliście filmu <i>Dzienniki motocyklowe</i>, polecam. Jest to obraz kumulujący jego przeżycia podczas tej wyprawy. Jednocześnie nie jest to dokument, a ciekawa fabuła z Gaelem Garcią Bernalem w roli głównej.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Podróżniczka na (prawie) każdej stronie próbuje nam przekazać mentalność i życie Kubańczyków. <i>Cierpliwość jest darem bogów i przywilejem wszystkich ubogich narodów świata. Tam gdzie brakuje pieniędzy, czasu jest najczęściej pod dostatkiem. Kuba byłą wyjątkowo biedna, żeby nauczyć swoich obywateli cierpliwości. </i>[2] Pokazuje nam wszystko to, co jest w tym kraju najpiękniejsze, ale także ciemną stronę podejścia komunistycznego. <i>Na Kubie każdy ma gotową historię o tym jak ciężko się żyje i gotowe oferty do sprzedania. Bo nie ma lepszej pracy niż kubański przemysł turystyczny w ukrytej odmianie myśliwskiej.</i> [3]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2014/02/widokowka-z-wyspy-blondynka-na-kubie.html" target="_blank">cały tekst recenzji dostępny pod tym linkiem</a></b></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-40376332388027019352014-02-15T10:22:00.001+01:002014-02-15T10:23:19.797+01:00Z Hajerem na kraj Indii<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhleRLWdrP2ofh_rPWD_xl_ZHHsQu1YFPFFfuW63lPQ-4ben9vKl8aDh727KKjAR0mzI3mGWpEfZzjZ5NK1ef28a42Cl_85Q1m2KVVDsv5gce5wpmdvXGS4wi6z4IrdmqHyOal8H5Dxy9k/s1600/z-hajerem-na-kraj-indii-b-iext3358195.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhleRLWdrP2ofh_rPWD_xl_ZHHsQu1YFPFFfuW63lPQ-4ben9vKl8aDh727KKjAR0mzI3mGWpEfZzjZ5NK1ef28a42Cl_85Q1m2KVVDsv5gce5wpmdvXGS4wi6z4IrdmqHyOal8H5Dxy9k/s1600/z-hajerem-na-kraj-indii-b-iext3358195.jpg" height="200" width="136" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Mieczysław Bieniek<br /><b>Z Hajerem na kraj Indii</b></span><br />
Wydawnictwo Annapurna, 2011<br />
320 stron</td></tr>
</tbody></table>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<i>Czasami zastanawiam się, czy mają rację z tą reinkarnacją. Myślę jednak, że w takim hasioku każda myśl przewodnia jest dobra. Bogaty woła, że mu się należy. A biedny myśli, że tak musi być. Ot, co znaczy ślepa wiara, choć ja akurat takowej nie posiadam. </i>[1]</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Indie to kraj kontrastów. Wie to każdy, kto choć trochę interesuje się światem. W każdej podróżniczej książce zobaczymy mrowie zdjęć obrazujących wszędobylskie śmieci, brud i ubóstwo. Ale dopiero w książce Mieczysława Bieńka te obrazy przemówiły do mnie tak mocno. Może to wynik tak mocnego ich nagromadzenia?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Z Hajerem na kraj Indii</i> jest książką niezwykłą pod paroma względami. Wyróżnia ją przede wszystkim język. Nie jest to czysta polszczyzna. Rodowity Ślązak przekazał kawałek swojego podróżniczego życia na swój, śląski sposób. Nie wiem co powoduje, że już samo <i>zaciąganie </i>tą gwarą sprawia, że ludziom z centralnej Polski pojawiają się uśmiechy na twarzy (autopsja). Dlatego dla tych samych osób książka może się okazać ciekawym doświadczeniem. Tym bardziej, iż autor opisy wojaży po Indiach i okolicach okrasza wspomnieniami i nawiązaniami do miejsca swojego pochodzenia. Takie swoiste dwa w jednym.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wydawnictwo postawiło na wyjątkowość także jeśli chodzi o edycję książki. Jest to bowiem wspaniały album z dodatkiem tekstu. Nie zdrowotnie. Jednak proszę jej nie mylić z mini książeczkami wydawnictwa G+J, jak seria Dzienniki z podróży Beaty Pawlikowskiej. Zdjęcia są na każdej stronie, ale najczęściej stanowią tło opowieści. Dosłownie i w przenośni. Dokładnie obrazują to, co treściwie autor podaje. A opisy są w nie wkomponowane. Niczym dobrze dobrany tekst do pięknej melodii. Z tym, że ze zdjęć wypływa nie tylko piękno i magia. Pokazują, jak wielkim… hasiokiem można ten kraj nazwać.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/" target="_blank">cały tekst recenzji oraz cytaty dostępne pod tym linkiem</a></b></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-1168882511322545782013-12-16T09:40:00.000+01:002013-12-16T09:40:05.185+01:00Babcia w Afryce<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgD0yR5-7PdZQB4NTHTj7ojNyqnirNCtDinoOM4vRZA08eGR6DVKdwWkh9OoPZzujTQKOgzu2IK2l8nXZpD1zpQYWAt8AoTsqlsaaO40I59ougxlfo095azHyJuq_9B6Nz04djfmDToL8v/s1600/b294b4bcf0071ca69ddba9fe3880ebbb.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgD0yR5-7PdZQB4NTHTj7ojNyqnirNCtDinoOM4vRZA08eGR6DVKdwWkh9OoPZzujTQKOgzu2IK2l8nXZpD1zpQYWAt8AoTsqlsaaO40I59ougxlfo095azHyJuq_9B6Nz04djfmDToL8v/s200/b294b4bcf0071ca69ddba9fe3880ebbb.jpg" width="137" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Barbara Meder <br />
<i>Babcia w Afryce</i><br />
Wydawnictwo Bernardinum<br />
Biblioteka Poznaj Świat, 2010<br />
280 stron<br />
<b>literatura podróżnicza/</b><b>wspomnienia</b><br />
(<a href="http://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Babcia-w-Afryce/365">źródło</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: right;">
<b><i>No ale wędrowałam do Afryce nie po to, by zgłębiać tutejsze polityczne meandry. Moja ciekawość koncentrowała się głównie na obserwacjach życia codziennego. I tak było zawsze podczas moich podróży, nie tylko afrykańskich.</i></b></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Wyznając tę zasadę i uwielbienie do twórczości Ryszarda Kapuścińskiego, pani Basia przedstawia nam swoją wędrówkę przez afrykańskie tereny. Przepraszam, połowę tej wędrówki. Druga część znajdzie się w książce <i>Babcia w Pustyni i w Puszczy</i>. A tymczasem w omawianej pokazuje <b>hart ducha i ciała</b>. Może jednocześnie <b>zawstydzić </b>nie jedną młodą osobę, która nie ma odwagi, by wybrać podróżniczy styl życia. Jeśli potrzeba Ci odpowiedniej dawki <b>motywacji</b>, tytuł ten wydaje się więcej niż odpowiednim.<br />
<br />
<i>Babcię w Afryce</i> skategoryzowałabym bardziej jako <b>esej czy pamiętnik</b>. Nie są to historie opisywane z dnia na dzień, lecz <b>krótkie formy na temat objeżdżanych krajów</b>. Na niektóre jedynie narobiono mi większego smaku, bo powierzchniowo zajmują bardzo mało miejsca. Pani Basia wędruje z plecakiem, ale od hostelu do hostelu. <b>Czasami zdarza się pomieszkać u miejscowych, wtedy książka robi się zdecydowanie ciekawsza</b>. Autorka do swoich przygód - na każdym kroku - podchodzi w <b>niezwykle optymistyczny sposób</b>. <b>Wręcz dziecięco niewinny</b>. Nie uznaję tego jako wady. Jednocześnie zadaje sobie <b>mnóstwo pytań:</b> dlaczego Ci ludzie do życia podchodzą w taki a nie inny sposób, o czym są te ich przyśpiewki? Ale nie skonsultowała tego z osobami, które potrafiłyby jej to wyjaśnić. A może chciała tylko czytelnika zaciekawić, by sam pojechał i to odkrył?<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2013/12/afrykanskie-zajawki-optymistycznej.html">cały tekst recenzji dostępny pod powyższym linkiem</a></b></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-70536824434390463472013-11-23T19:48:00.000+01:002013-11-27T18:04:23.286+01:00"Stary", młodzi i morze. Od Antarktydy do Alaski. Wyprawa wokół obu Ameryk.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgobm91adJXdVazu5WHC8pCKqxwPkHPvqcBVSkkhBkjaQ2fqkcwCH6GOsWCprPZF5cE9XodojmIhx96RVR8Wg5mMAua_830Qiii9SCr_IcGKO5eK5jsoV44YBngUDIjASo4gAX5RES0EAc/s1600/stary-mlodzi-i-morze-od-antarktydy-do-alaski-wyprawa-wokol-obu-ameryk-b-iext23238916.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgobm91adJXdVazu5WHC8pCKqxwPkHPvqcBVSkkhBkjaQ2fqkcwCH6GOsWCprPZF5cE9XodojmIhx96RVR8Wg5mMAua_830Qiii9SCr_IcGKO5eK5jsoV44YBngUDIjASo4gAX5RES0EAc/s200/stary-mlodzi-i-morze-od-antarktydy-do-alaski-wyprawa-wokol-obu-ameryk-b-iext23238916.jpg" width="140" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Stary", młodzi i morze</i> to publikacja, która mogłaby stać na niejednej półce. Jej tematem jest przede wszystkim wyprawa grupy młodych ludzi z <i>ułańską fantazją</i>, pasjonatów żeglarstwa, pragnących spełniać marzenia o dalekomorskich podróżach. Ich pierwszym celem jest pokonanie <i>ryczących czterdziestek</i>,<i> wyjących pięćdziesiątek</i>, przepłynięcie wód Hornu i dopłynięcie do Antarktydy. <i>Drużyna marzeń</i>, której średnia wieku po opłynięciu Ameryki Południowej wynosiła zaledwie 22 lata jest jednak dowodem na stwierdzenie, ze apetyt rośnie w miarę jedzenia. <i>Jeśli Horn jest żeglarskim Everestem, pora sięgnąć po K2</i>. Dlatego zaledwie kilka lat później postanawiają zmierzyć się z legendarną Northwest Passage. <i>Z trasą, która, nim podbił ją Amundsen, doprowadziła do zguby 64 ekspedycje. Którą nawet dzisiaj, w dobie lodołamaczy, niezawodnych silników, GPS i satelitów, pokonało zaledwie kilkadziesiąt jednostek na świecie. W tym żadna wcześniej pod polską banderą! Żadna tak szybko! I żadna w tak młodym wieku.</i> Jednocześnie Jacek Wacławski – współautor książki oraz zdobywca najbardziej prestiżowych nagród żeglarskich i eksploracyjnych - wraz z ludźmi, których już na zawsze będą łączyć szczególne więzy osiągnął tym ostatnim zdecydowanie więcej. <i>"Stary", dzięki naszemu szaleństwu i swojej morskiej działalności, stał się pierwszym polskim jachtem, który opłynął obie Ameryki.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Marcin Jamkowski całą historię przedstawia w klasycznym reporterskim stylu. W tych słowach ostrzegam czytelników, by nie oczekiwali po <i>"Stary", młodzi i morze</i> dziennika w stylu Kingi Choszcz, a nawet wspomnieniowej relacji z podróży niczym u Mirosława Kowalskiego. Zbierając wspomnienia uczestników południowej części, fragmenty dziennika Jacka Wacławskiego, maile, rozmowy telefoniczne z najbliższymi i pokładowe dialogi pozostałych osób z tego dream teamu oraz samemu uczestnicząc w wyprawie dokoła Ameryki Północnej, tworzy bardzo przystępnie napisaną całość, którą aż chce się czytać.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Do książki wydawnictwo dołączyło film dokumentalny wizualizujący nam północną część morskiej wyprawy. Wraz z uczestnikami wojaży nie tylko płyniemy <i>Starym</i>, ale także lecimy <i>skalmolotem </i>czy nurkujemy poznając podwodny arktyczny świat. Spotykamy ludzi, którym przyszło żyć w tym mniej czy bardziej depresyjnym świecie i poznajemy ich styl życia. Jesteśmy tym samym współuczestnikami wymagającej wiele odwagi przygody. Towarzyszymy całemu towarzystwu, gdy zmuszeni są do ucieczki przed <i>miśkiem</i> oraz wraz z nimi poznajemy wielorybników, którzy wydają się najbardziej zadowolonymi ze swojego położenia ludźmi na świecie. Całość <i>nie udałaby się, gdyby nie szalone pomysły – oparte czasami na planach, częściej na marzeniach i rzadziej na chłodnych kalkulacjach tej ekipy przyjaciół.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2013/11/pokonac-siebie-odkrywajac-mao-znane.html">cały tekst recenzji i więcej fragmentów książki dostępne pod powyższym linkiem</a></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">powyższe fragmenty pochodzą z książki:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">M. Jamkowski & J. Wacławski, "Stary", młodzi i morze, wyd. Bezdroża, 2013</span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-14174642377064041592013-11-08T12:12:00.000+01:002013-11-27T18:04:35.791+01:00Japonia w sześciu smakach<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmldWu-3w7FZtkxTvFm4hJ_cFeezZqvlTJb7STDwhir32DvVokBZu00zIHjmyWL3TxEHEUvJm0_2K3qbHP40rJKb9kILuCgtEwyDb_J_p8wHw26FU4fBVAGSdGK-lwCRafoLZ90PA1BkY/s1600/japonia-w-szesciu-smakach-b-iext8904649.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmldWu-3w7FZtkxTvFm4hJ_cFeezZqvlTJb7STDwhir32DvVokBZu00zIHjmyWL3TxEHEUvJm0_2K3qbHP40rJKb9kILuCgtEwyDb_J_p8wHw26FU4fBVAGSdGK-lwCRafoLZ90PA1BkY/s200/japonia-w-szesciu-smakach-b-iext8904649.jpg" width="135" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Gaijin gaijinem może i pozostanie, ale obserwując odmienny świat może wiele zauważyć.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Japonia w sześciu smakach" to przede wszystkim relacja z wizyty w tym kraju. Prędzej niż przewodnik po zabytkach i miejscach wartych zobaczenia, jest to przewodnik po japońskich cechach charakteru. Anna Świątek przedstawia nam świat nowinek technologicznych, ale jednocześnie świat ludzi-robotów: pracoholików, którzy może i przodują w technologiach, ale jednocześnie nie są ludźmi komunikatywnymi. Bezustannie nieegoistycznie myślą o dobru całego społeczeństwa, ale jednocześnie są prawie nie dostosowani do życia rodzinnego. Geograficznie odizolowani od reszty świata są niesamowicie odmienni i przejawiają wieczny "strach" przed wszystkim co obce. Wydaje się, jakby nigdy nie pozwolili odkryć, co w ich duszy tak naprawdę gra.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ten kto w powyższej pozycji szuka typowej relacji z podróży, poznania kraju wzdłuż i wszerz, przedstawienia najistotniejszych z punktu turystycznego miejsc – z pewnością się zawiedzie. Od drugiej strony nie jest to także książka antropologiczna w czystym tego słowa znaczeniu. "Japonia w sześciu smakach" podzielona jest na sześć rozdziałów, które pozwolą poznać ów Naród. Z jednej strony jest to zestaw najdziwniejszych (z punktu widzenia naszej kultury oczywiście) cech i zachowań Japończyków, jak np. owo wspomniane wyżej traktowanie przyjezdnych słówkiem gaijin. Niejapońska żona zawsze pozostanie osobą obcą, nie ważne jak mocno by się zasymilowała. Z innego punktu widzenia pozycja ta ma także gorzki smak. Bowiem każdy kij ma dwa końce, a każdy kot ma swój ogon. Autorka snuje ponure spostrzeżenia na temat konsekwencji życia jakie Naród ten prowadzi. Wskazuje palcem psychologiczne spustoszenie i niebezpieczeństwa, do jakiego może prowadzić taka mentalność.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Autorka podczas tej literackiej podróży zaprowadzi czytelnika do centrum filmowego, gdzie sama przeistoczy się w maiko. I to właśnie stąd pochodzą najbarwniejsze i najciekawsze zdjęcia. Trzeba mimo wszystko zauważyć, że publikacja ta to zbiór przepięknych fotografii. Dzięki nim nawet osoby, którym nie spodoba się styl pisania autorki odnajdą w książce pewien urok. Zdjęć jest bowiem całe mnóstwo. Może przeszkadzać, że nie są podpisane, ale są pogrupowane w taki sposób, by przedstawiały to, o czym nieco wcześniej lub o czym chwilę później autorka będzie wspominać.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
A jaki jest styl autorki? Przezabawny. Odzwierciedla - jak sądzę - jej optymistyczny charakter. Spostrzeżenia jakich tutaj dotyka, są bardzo trafne i interesujące. Książkę czyta się niezwykle szybko i z zapartym tchem, z nie mniejszym zainteresowaniem do samego końca. Parokrotne powtórzenia nie przeszkadzają. Niejednokrotnie można wybuchnąć gromkim śmiechem. Dlatego może lepiej warto czytać ją w zacisznym kąciku, aby samemu nie narazić się na dziwne spojrzenia ludzi? No chyba że do życia podchodzi się z ogromnym dystansem - jak autorka. Jest ciekawie, jest w pewnym stopniu innowacyjnie. Aczkolwiek ja nie mam sporego doświadczenia w czytelniczym poznawaniu Japończyków. Jeśli Anna Świątek kiedykolwiek odważyłaby się napisać drugą książkę o Japonii - na pewno po nią sięgnę.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2013/11/konwenanse-ludzi-robotow-japonia-w.html">cały tekst recenzji wraz z fragmentami książki dostępne pod powyższym linkiem</a></b></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-87353634766922522452013-10-29T12:19:00.000+01:002013-11-27T18:04:49.142+01:00Szkatułka pełna Sahelu<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPy-rpRAdnvGXJhdei73Yq11BZgntyxcCWiMzvDzk-U7LogpLK3NbIZL42jLco62r-Oedk5gkpnjW14PjlHvzUNvW_S_nmGmmVbGgVnARQaIKV_WYLWbxbGiwrfhb78hO1zFYzowbzXIw/s1600/szkatulka-pelna-sahelu-subsaharyjska-ballada-b-iext13351543.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPy-rpRAdnvGXJhdei73Yq11BZgntyxcCWiMzvDzk-U7LogpLK3NbIZL42jLco62r-Oedk5gkpnjW14PjlHvzUNvW_S_nmGmmVbGgVnARQaIKV_WYLWbxbGiwrfhb78hO1zFYzowbzXIw/s200/szkatulka-pelna-sahelu-subsaharyjska-ballada-b-iext13351543.jpg" width="140" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Między słowami, ale także na barwnych fotografiach odkryć można wizerunek sahelskiego bytu. Autor maluje portrety małych społeczeństw w sposób bardzo sugestywny i obrazowy. Można mieć wrażenie, iż samemu przebywa się w tych miejscach, czuje się tę samą atmosferę. Poznaje się wraz z autorem ludy afrykańskie i ich życie, kulturę, dawne losy, ale także wierzenia. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>Ponieważ nie spędziłem w Sahelu życia, lecz jedynie kilka tygodni, nazwałem swój skarb szkatułką. Otworzę ją teraz. Niech Dogoni, Bozo, Tuaregowie mi wybaczą.</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kiedyś usłyszałam, że trzeba być kompletnym szaleńcem, by podróżować przez Afrykę. Być może dlatego książkowe opisy wypraw po tym kontynencie tak mocno fascynują? Taka wyprawa wymaga olbrzymich pokładów odwagi i ogromnego zafascynowania, które przesłoni strach. Afryka - pomimo wielu eksploracji - pozostaje najmniej odkrytą częścią świata. Afryka zaskakuje na każdym kroku. Podobnie kolejne podnoszenie wieczka tej szkatułki.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
W "Szkatułce pełnej Sahelu" autor spisuje relację ze swojej przygody. Przedstawia, jakie trudy go spotkały, czego się obawiał, doświadczył. Ukazuje poważne rozmowy z członkami odwiedzanych społeczeństw. Tym samym jest to dobry kawałek reportażu. Jednak dodatkowo zebrał wiele książkowej wiedzy. Podsumował doświadczenia innych odkrywców Sahelu, których drogi również opisał. Dlatego książka jest przede wszystkim kulturoznawczym obrazem regionu.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Autor bardzo przystępnie przekazuje zebrane informacje i zaraża czytelnika pasją odkrywania różnic. Próbuje bardzo rzetelnie przekazać wszystko to, co tworzy wizję innego życia: biednego i prostego, ale pełnego tolerancji, szacunku i solidarności. Część ich kultury możemy uznać za niepojętą i niezrozumiałą, ale jest to ich świat. Otwarta przez autora szkatułka uczy nas dystansu ale także zrozumienia i szacunku do tego jakże innego kawałka świata.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: center;">
<i>I wróć kiedyś do nas. Afryka potrzebuje białych, a wy Afryki.</i></blockquote>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://swiatwslowachiobrazach.blogspot.com/2013/10/w-gab-kultury-i-dokonan-regionu.html">cały tekst recenzji i więcej fragmentów książki dostępne pod powyższym linkiem</a></b></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/00695194711105922805noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-59241189480562819382013-10-24T11:41:00.001+02:002013-10-24T11:42:14.413+02:00Michał Książek - Jakuck<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivayw5_lZbIi9CWjvjroXOWapsjNs3VcQGjJ2DDETnbsioDCWBEoLYSPC_7hbtmV-btsRMB6aAQZi4NsOBdIysI-za0ghFqvNwSlEvFwGVAxbal2eZ-33AsoLAMF1frau0mt9WHybl_pY/s1600/jakuck-michal-ksiazek.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivayw5_lZbIi9CWjvjroXOWapsjNs3VcQGjJ2DDETnbsioDCWBEoLYSPC_7hbtmV-btsRMB6aAQZi4NsOBdIysI-za0ghFqvNwSlEvFwGVAxbal2eZ-33AsoLAMF1frau0mt9WHybl_pY/s320/jakuck-michal-ksiazek.jpg" width="205" /></a><i>Zimą przez zamrożone okna autobusów nic nie widać. Pasażerowie chuchają, dmuchają i pytają smutno: - Ludzie, gdzie my jesteśmy?*</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i>Ten cytat trafia w sedno, oddaje nastrój książki i nastrój Jakucka, opisanego przez Książka. Autor spędził w Jakucji kilka lat, przeżył kilka zim, założył tam rodzinę, poznał mróz, który większość ludzi kojarzy tylko z opisami łagrów. Książek tłumaczy ten mróz, posługuje się wszystkimi dostępnymi metodami by go opisać. I mu się udaje. Już nigdy nie będę myślała o tej części świata tak samo jak kiedyś, a Polska zima już chyba nigdy nie wyda mi się prawdziwa.<br />
<br />
Michał Książek w "Jakucku" nawiązuje do dwóch polskich postaci związanych z Jakucją, to oni w pewnym sensie nadali jego książce kształt. Edward Piekarski, który stworzył słownik języka jakuckiego oraz Wacława Sieroszewskiego, autor "Dwunastu lat w kraju Jakutów" - oboje przyjechali tam jako zesłańcy (co sprawiło, że zaczęłam myśleć o Jakucji, jak o miejscu, w którym żyje się za karę). Książek podąża śladami Sieroszewskiego, tropi go, od Piekarskiego z kolei zaczerpnął pomysł na stworzenie słownika miejsca.<br />
<br />
Właśnie dzięki takiej budowie, stworzeniu wokabularza, udało mu się wiele o tym miejscu powiedzieć. Czytelnik podczas lektury jest w stanie zmienić swoje myślenie i patrzenie na świat, przyjąć na moment perspektywę Jakutów, poznać słowa, za których pomocą opisują świat, a przede wszystkim znaczenia tych słów, często zaskakujące i kompletnie rozmijające się z tym, co sam byłby byli skłony przez dane słowo, czy wyrażenie rozumieć. Choćby <i>podśnieżnik </i>- przebiśnieg. Zwiastun wiosny. Lub: trup człowieka wyłaniający się z zaspy, również zwiastun wiosny.<br />
<br />
<b>Cała <a href="http://niedopisanie.blogspot.com/2013/10/micha-ksiazek-jakuck-sownik-miejsca.html">recenzja</a> dostępna na moim <a href="http://niedopisanie.blogspot.com/">blogu</a>.</b></div>
Joanna http://www.blogger.com/profile/01893868986473485707noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3305633469615975523.post-65065033441867273732013-10-17T23:53:00.000+02:002013-10-17T23:53:06.015+02:00Jutro przypłynie królowa
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3OiVXtLf2fJh6Y1Kk-i9HdMXgQtPRDTtSP0qGUSAnIjCjks15nYqhClmAavWlOj40mhLr2gexdK8dsHJfmmEgXrmXBY1_WJZt1DY6iD0_un1OxrYloMP_Ek-8dMhJqSx3_80kGQcYQVIa/s1600/Jutro+przyp%C5%82ynie+kr%C3%B3lowa.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3OiVXtLf2fJh6Y1Kk-i9HdMXgQtPRDTtSP0qGUSAnIjCjks15nYqhClmAavWlOj40mhLr2gexdK8dsHJfmmEgXrmXBY1_WJZt1DY6iD0_un1OxrYloMP_Ek-8dMhJqSx3_80kGQcYQVIa/s200/Jutro+przyp%C5%82ynie+kr%C3%B3lowa.jpg" width="127" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><b>Maciej
Wasielewski</b></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2013</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>e-book</b></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black; font-size: small;">O <i>Jutro
przypłynie królowa</i> napisano tyle, że zanim jeszcze otworzyłam
czytnik, miałam wrażenie, jakbym już była po lekturze.
Wiedziałam, o czym to jest, wiedziałam, jakiego problemu dotyka,
zdążyłam się już wcześniej przejąć i oburzyć, dlatego
myślałam, że w trakcie czytania książka nie zrobi już na mnie
specjalnego wrażenia. Ale myliłam się; zrobiła, i to przejmujące.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
</div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black; font-size: small;">Zagubiona
gdzieś wśród wód Oceanu Spokojnego maleńka Pitcairn, zamieszkała
raptem przez kilkadziesiąt osób, znana była jedynie jako kryjówka
uciekinierów na Bounty. Turystom odwiedzającym wyspę w
poszukiwaniu śladów dawnych buntowników jawiła się jako istny
eden, gdzie soczyste owoce są na wyciągnięcie ręki przez okrągły
rok. Nikomu nie przyszło do głowy, że za tą rajską fasadą trwa
haniebny proceder, który wyszedł na jaw na początku nowego
tysiąclecia. W 2004 roku odbył się tam proces kilku pedofilii,
mężczyzn należących do wyspiarskiej elity. Kilka dorosłych już
kobiet zdecydowało się ujawnić, że w dzieciństwie przez lata
były ofiarami wielokrotnych gwałtów, przestępstw samych w sobie
paskudnych, ale w tym przypadku tym ohydniejszych, że działo się
to przy milczącym przyzwoleniu wszystkich dorosłych
Pitcairneńczyków, także rodziców tych dziewczynek. Dla każdego
normalnego człowieka, niezależnie od tego, z jakiego kręgu
cywilizacyjnego się wywodzi, jest to coś wyjątkowo niegodziwego. </span></span>
</div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
</div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<a href="http://wycieczkiliterackie.blogspot.com/2013/10/jutro-przypynie-krolowa.html"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black; font-size: small;">Więcej n amoim blogu. Zapraszam.</span></span></a></div>
Ewahttp://www.blogger.com/profile/09937750755363741568noreply@blogger.com0